Խորապես ուրախ եմ ու սկզբունքորեն, գաղափարապես միանում եմ այն պայքարին, որի շուրջ համախմբվել է հայությունը Քեսաբի դեպքերի վերաբերյալ: Միաժամանակ, առնվազն անհասկանալի է տեղեկատվական արշավի իմաստը, այն դեպքում, երբ, ինչպես հասկացա, շրջանառվող նկարներն ու նյութերը մեծամասամբ ընդհանրապես կապ չունեն Քեսաբի հետ. տարածելուց գոնե փաստեր տարածեք, մի՛ "ադրբեջանացեք": Օրինակ, ես մինչև հիմա չեմ կարողանում գտնել հստակ նկար, տեսանյութ, նույնիսկ հասարակ փաստ, թե կոնկրետ քանի՞ հայ է զոհվել Քեսաբում: Փոխարենը ամբողջ ցանցով հանդիպում եմ էմոցիաներ ու արտատպած ստանդարտ նյութեր: Եթե կարող եք ինձ օգնել, անկեղծորեն խնդրում եմ կիսվել նյութերով:

Ինչ վերաբերվում է գործողություններին, ապա եթե եղել է դեպք, պետք է պատասխանել ոչ սիմետրիկ կերպով, գտնել տականքներին ու պատժել, պատժելու տարբեր ձևեր կան: Սա պետք է լինի պատասխանը, ոչ թե նստենք վերակենդանացնենք ցեղասպանված ժողովրդի իմիջը, թե "մեզ սպանում են, քաղաքակիրթ աշխարհ, օգնիր մեզ": Այդ նույն քաղաքակիրթ աշխարհը թքած ուներ 1915-ին մեզ վրա, թքած ուներ նաև 2000-ականներին Դարֆուրում տեղի ունեցող իրադարձությունների վրա, թքած ունի նաև այն ամեն ինչ վրա, որ տեղի է ունենում Սիրիայում այսօր: 

Միայն սեփական ուժերին է պետք ապավինել. եթե 20-րդ դարում "Նեմեսիս" կարողացանք իրականացնել, ապա այսօր պետք է առնվազն "Արմագեդոն" կոչվի ցեղասպանություն կամ ջարդեր իրականացնողներին դեմ օպերացիան: Պարզապես սառնասրտություն ու խելք է հարկավոր հակահարվածի համար, ոչ թե լացել ու "ձյաձյաներին" խնդրել, որ պատժեն մարդասպաններին:
 

Մանուել٠Թամազյան, ArmLur.ru