Panorama.am-ը գրում է.

Քաղաքացիական հասարակությունը Օսմանյան Թուրքիայի կողմից իրականացրած Ցեղասպանության 100-րդ տարելիցի նախօրեին ենթադրենք՝ ցանկանում է բոյկոտել թուրքական բանջարեղենը՝ դրա փոխարեն գնելով տեղականը, միաժամանակ նպաստելով Հայաստանում գյուղատնտեսության զարգացմանն ու գյուղացու բարօրությանը: Կամ ասենք մի հետաքրքիր աղցանի բաղադրատոմս ենք գտել, ու աղցան պատրաստելու համար պետք է աֆրիկյան կաղամբ: Հայաստանյան շուկայում հաստատ կա,  բայց գտնել երևի  չհաջողվի:

Պարզվում է, որ մեծ ցանկության դեպքում չես կարող հստակ իմանալ շուկայում վաճառվող սննդամթերքի արտադրման վայրը: 
«Իրազեկ սպառող» ՀԿ նախագահ Բաբկեն Պիպոյանը սա լուրջ խնդիր է համարում, ընդգծում, որ հարցը օրենսդրությամբ կարգավորված չէ, ավելին, կառավարությունը հավանության է արժանացրել սննդամթերքի մասին օրենքում փոփոխություններ կատարելու վերաբերյալ նախագիծը, որով հարցը  մնում է առանց լուծման: Նոր օրենքի նախագծում չի էլ նշվում, որ խնդիրը կարող է կարգավորվել կառավարության որոշումներով կամ իրավական այլ ակտերով:

«Նոր օրենքով խնդիրը չի կարգավորվում: Պետք է ներդրվի որակի կառավարման համակարգ, որը ապահովում է հետագծելիության սկզբունքը, այսինքն իրացման վայրում պարտադիր լինում է, թե որտեղ է աճեցված տվյալ գյուղատնտեսական մթերքը: Անգամ Հայաստանի պայմաններում, պետք է հստակեցվի, թե որ դաշտավայրից է այն եկել, էլ չեմ խոսում դրսից ներկրվածի մասին»,-ասաց Բ. Պիպոյանը:

Նրա համոզմամբ, ճիշտ քաղաքականության պարագայում տեղական մթերքը մրցունակ կդառնա ներկրվածի համար:

«Եթե նման համակարգ ներդրվի ու սահմանային խիստ հսկողություն սահմանվի, այս դեպքում ներկրվածի ինքնարժեքը կթանկանա, պետբյուջեի գումարներով կարելի է սուբսիդավորել տեղական արտադրանքը, ինչի շնորհիվ տեղականի ինքնարժեքը կնվազի: Այս պարագայում ներկրվածի ու տեղականի գները կմոտենան իրար, իսկ մի քանի տարի անց սուբսիդիան պետք չէ»,-ասաց Պիպոյանը:

Ամբողջական հոդվածը կարող եք կարդալ այստեղ

Արման٠Հարությունյան, ArmLur.ru